Zajezdnia została otwarta 16 XII 1928 roku (rozpoczęła działalność już w czerwcu). Mimo wciąż niezmiennego adresu, od połowy lat 60 XIX wieku, kiedy to dokonano modernizacji i możliwości wjazdu i wyjazdu tramwajów od ul. Dąbrowskiego nazywana jest zajezdnią Dąbrowskiego. Znajduje to odzwierciedlenie nie tylko w mowie potocznej, ale również na informacyjnych tablicach zjazdowych w tramwajach.
Początkowo zajezdnia przystosowana została do obsługi 100 wagonów, dla których miejsca postojowe przewidziano niemal wyłącznie w hali. Pod koniec lat 50 XX wieku zajezdnia była już mocno przepełniona. W połowie lat 60. przystąpiono do modernizacji i przebudowy zajezdni. Powiększono ją niemal dwukrotnie. Przebudowano wtedy całkowicie zaplecze socjalne, które wzbogaciło się o nowe szatnie (dotychczasowe mieściły się w podziemiu), umywalnie i suszarnie odzieży. Okres okupacji zajezdnia przetrwała bez większych zniszczeń. Na zajezdni oprócz codziennej pracy rozwijało się także życie kulturalne. W latach powojennych swoje próby odbywała tu orkiestra dęta, chór męski, a w świetlicy wystawiano sztuki teatralne. Szczytowy okres działalności, jeśli chodzi o ilość zatrudnienia i taboru, przypadł na koniec lat 70. Na miasto wyjeżdżały 133 składy, które stanowiły blisko 40% całego taboru kursującego po mieście. Przez wiele lat "dwójka" była największą zajezdnią w Łodzi. Od 1986 roku palmę pierwszeństwa pod tym względem dzierży "jedynka" z ul. Telefonicznej.
Obecnie obiekt zabytkowy wpisany dawniej do gminnej ewidencji zabytków został w 2009 roku poddany procedurze wpisu do rejestru zabytków przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na wniosek społecznych opiekunów zabytków. Interwencja wynikła z zagrożenia rozbiórką budynku w związku z kontrowersyjnymi planami Magistratu dotyczącymi likwidacji zajezdni na rzecz poszerzania ulic Dąbrowskiego i Kilińskiego w ramach budowy tzw. "Obwodnicy Centrum". Jednocześnie, pomimo planów inwestycji celu publicznego częściowo na terenie zajezdni, w 2009 roku ogłoszono ofertę sprzedaży terenu zajezdni z jej zabudową, co spowodowało realne zagrożenie pogorszeniem warunków transportu miejskiego w Łodzi i możliwym zniszczeniem zabytkowych naniesień.
W związku ze sprzedażą całego terenu zajezdni prywatnemu nabywcy, 28 stycznia 2011 ostatnie tramwaje zostały przeniesione do pozostałych zajezdni tramwajowych.
Od początku 2011 roku na terenie obiektu trwają prace demontażowe torowiska i sieci trakcyjnej. W związku z prowadzeniem prac bez zgody Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków marcu 2011 roku wydał on decyzję nakazującą wstrzymanie prac na terenie zajezdni.
W dniu 7 sierpnia 2011 roku zajezdnia uległa znacznemu spaleniu ok: 4,5 tys m2 Przyczyny pożaru chwilowo nie są znane, straż i policja nie wykluczają podpalenia, a mieszkańcy Łodzi mówią iż z powodu braku zgody na rozbiórkę dokonano podpalenia aby móc rozebrać zajezdnię i uzyskać teren pod zabudowę w bardzo dobrym miejscu Łodzi. źródło: wikipedia.org
 |
| S E D R - cdn..... |
